Ariadna Gurenan

Gurena Errezidentziara ( txurdinagan) joan nintzen urtarrilaren 2an, arratzaldeko 16:00tik 19:00etara,  eta Jon Olano, Alberto, Keltse Martinez, Juana Ordozgoiti, Paule Betanzos eta neu joan ginen. Gure betebeharra errezidentziako aitite amonei bigarren eta hirugarren zolairutik laugarren zolairua igotzea izan zan hor Rusiatik etorritako emakume batek opera abeztuko baitzuen. Gero, ostera, berriro ere jaitzi behar izan genduzan.

Urtarrilalen 2an, Begoñazpi  ikastolako  Jon Olano, Alberto, Keltse Martinez, Juana Ordozgoiti, Paule Betanzos eta ni Txurdinagan kokatuta dagoan GURENA errezidentziara joan ginen. 3:45etan errezidentzia atean gelditu ginen gure maizu Aritzekin danok batera barrura sartzeko. Sartzean gure karguan egongo zan neska bata etorri zan gure bila, eta bigarren zoilairuko gela batera gindoiazan bitartean bera errezidentziari buruzko informazioa eman euskun. Gela horretara heltzean, Pasa Palaba jokoaren roskoak egiteko esan euskun nagusiekaz jolasteko behar ebelako. Rosko horiek egiten jardun genuen 30 minutu inguru, eta gero esan euskun zolairu hartako gizon emakumeak laugarren zolairura igotzea hor operazko ekitaldi bate gongo zalako. Orduan, pertsonei lagunduz eta batzuekin zeinbait gatazka euki ondoren (ez ebelako igo nahi) askenean danak laugarren zolairuan batu ginen. Opera entzuten jardun genuen arratzalde osoa, Begoñazpi ikasleok, Gurenan lan egiten dabenak, hor bizi direzanak eta euren familiarren bat ere. Askenik, opera amaitu zanean, berriro ere jaitzi behar izan genduzan aitona-amonak euren zolairura. Horren ondoren, gure gauzak hartu eta Joan ginen.

Esperientzia honek hiritak hobea izaten lagundu deust, behar dabenei launtza emon deutsiedalako eta eurak daukiezan problemetan laguntzen ahalegindu naizalako. Beste aldetik, nire inguruan daukadazan aitite-amomak gehiago errezpetatzen eta gehiago kontuan hartzen ikasi dot, zeren eta batzuetan ez gara ohartzen ez direzala hor betirako egongo eta ez deutsiegu beharrezkoa dan arreta emoten.

Nire aldetik interes handia eskaini dot eurak esaten eustanari eta beharrezkoa zenean nire laguntza emoteko prest nengoan, eta nire uztez garrantzitsua dana, maitasun osoa eskaini deutset.

Nire uztez zerbitzari izateak hiritar ona izatean eragina izaten dau, zeren eta konturatzen zara zer tokatu ahal jatzun bizitzan eta horregaitik beharrezkoa dabenei laguntza eta komprezioa emanten ikasten da.

Nire ikuspuntu pertsonaletik, beste gazteei ez neuzkie esperientzia honen barri agertuko ze esperientza polita da baina ere gogorra, eta baliteke ez izatea esperientzia apropoz bat hamasei urteko gazteentzat.

Ariadna Salcedo