2013/02/08

Eneko Gurenan


Gabonetako oporretan zehar, Begoñazpi Ikastolako zenbait ikasle Txurdinagako Gurena zahar etxean egon ginen ikastolaz kanpo bete behar ditugun lan ordu batzuk betetzen.

Hasieran, nik uste denok geundela nahiko urduri eta beldur apur bat ere somatu nuen giroan. Kezka horiek gutxinaka-gutxinaka desagertzen hasi ziren Martak dena azaldu zigunean. Marta bertan lan egiten duen gizarte langilea da, hasieratik gurekin oso hurbila izan zena. Horrek ere asko lagundu zigun konfidantza hartzen.

Egun batean, Loiuko Gurena zahar etxeko gizon-emakumeek osotzen zuten koroa etorri zitzaigun gabonetako abestiak kantatzera. Nahiz eta abesti asko ezagutu ere egiten ez genituen ondo pasa genuen, batez ere, egoitzako gizon-emakumeek nola txalotzen eta abesten zuten ikusten.

Esan bezala, hasieran urduri samar nengoen inoiz ez nuelako horrelako ezer egin, ez nekien ondo moldatuko nintzen. Hala ere, berehala hartu nuen konfidantza nahikoa gauzak nire kabuz egiteko. Behin gauzak egiten hasita, hasieran astokeria iruditzen zitzaizkidan hiru ordu horiek arin pasa zaizkit joan naizen bakoitzean. Ondo pasatzeaz gain, pertsona hauekin tratuan egoteak hainbat gauza irakatsi dizkit, bai maila profesionalean, bai maila pertsonalean.

Eneko Belmonte

iruzkinik ez:

Argitaratu iruzkina